Wielka wygrana
Rozdział 3 – Niespełniona obietnica
Gdy się ocknąłem nie było przy mnie lekarza, nie było sąsiadki… Nie było szpitala… Blask księżyca wpadający przez okno, oświetlał mój stary, malutki pokój. Zamknąłem oczy starając się na spokojnie poukładać w głowie wszystkie wydarzenia.
Zegar na ścianie pokazywał 5:25, a na kalendarzu widniała data: 13 marzec 2015 roku. Piątek 13-tego, który diametralnie zmienił moje życie. Dzień, w którym trafiłem szóstkę w dużego lotka.
Pół roku temu myślałem, że to mój najszczęśliwszy dzień w życiu. Już nie byłem biedakiem, mogłem wszystko. Wtedy nie wiedziałem, że to co w życiu najważniejsze, najpiękniejsze nie ma ceny, tego nie da się kupić. Mając górę złota nie da się wygrać ze śmiercią. Pieniądze to tylko papierki, które skutecznie potrafią zasłonić ludziom oczy. Wystarczyło pół roku, żeby dobrobyt mnie całkowicie zniszczył.
Wstałem z łóżka szczęśliwy, że zrozumiałem swoje błędne podejście. Trzy kroki do łazienki, cztery do kuchni, wszystko blisko. Zamiast marmurów, stary, trzeszczący parkiet. Wszystko momentalnie stało się łatwiejsze, spokojniejsze.
Teraz już wiem, co zrobię z wygraną!
Z emocji nie mogłem wysiedzieć w domu. Spacerowałem po śpiącym jeszcze mieście rozmyślając jak dzięki wygranej mogę zmienić świat na lepszy.
Pani w kolekturze słysząc moje zapewnienia, jaki to będę bogaty, a zarazem hojny, tylko pokiwała głową z ironicznym uśmiechem. Zmierzałem w stronę domu z kuponem mocno ściśniętym w dłoni, żeby tym razem nigdy go nie zawieruszyć i nagle spadła na mnie jak grom z jasnego nieba straszna myśl. A co jeżeli to był tylko sen…? Co jeżeli nigdy nie wygrałem i nie wygram? Ale czy można wyśnić pół roku swojego życia? Pół roku z którego pamiętam tylko fragmenty… W podobny sposób leciałem już na księżyc, walczyłem z lwami… Jaki ja jestem głupi… To tylko sen…
Nagle perspektywa bycia biednym przestała mnie cieszyć. Ehh jakie to życie przewrotne. Z marsową mina pokonałem ostatnie metry do domu.
– Nie zgub kuponu kochaniutki – usłyszałem znajomy głos za plecami i poczułem jak znowu włoski na karku stają mi dęba. Odwróciłem się i ujrzałem jakieś 100 metrów od siebie staruszka, który uśmiechnął się i zniknął w ciemnej uliczce. Dziwne.. Miałem wrażenie jak by szeptał mi do ucha. Czyli jednak to nie sen. Schowałem kupon do kieszonki koszuli i uradowany wszedłem do bloku. Na schodach spotkałem sąsiadkę z córeczką.
– Dzień do… – Nie zdążyła się przywitać, gdyż moje zachowanie całkowicie ją zamurowało. Machały nogami w powietrzu tonąc w uścisku mych ramion.
– Wszystko będzie dobrze, wszystko będzie dobrze… – Szeptałem w kółko.
Postawiłem je na ziemi i zrobiłem krok do tyłu patrząc na ich zszokowane miny. Dodałem promieniejąc ze szczęścia:
– Pomogę wam, pomogę! Aneczko, wyrośniesz na zdrową, piękną kobietę!
– Aaale jak to, sąsiedzie co się stało? – Zapytała zmieszana sąsiadka.
– Jestem bogaty!! – poklepałem się po kieszeni koszuli – Mam tu kupon z wielką wygraną. Jutro zaczynacie nowe życie!
Sąsiadka mimo iż nie rozumiała co się dzieje, nie potrafiła ukryć radości. W beznadziejnej sytuacji w której się znajdowała nagle pojawiła się nadzieja. Otarła łzy spływające po policzku i mocno mnie przytuliła.
– Mamo o co chodzi…? Mamo powiedz mi co się dzieje?
– Anusiu kochany sąsiad nam pomoże, już nie będziesz cierpieć!
Ahh właśnie dla takich chwil warto być bogatym pomyślałem, grzecznie się pożegnałem i poleciałem uradowany do domu.
Czas do losowania wlókł się w ślimaczym tempie. Siedziałem na kanapie jak na szpilkach powtarzając w myślach „to tylko czysta formalność”.
Maszyna losująca zaczęła się obracać. Zamknąłem oczy czekając na głos spikera.
– 22, 37,14…
– O Boże…! – Otworzyłem oczy przerażony wyciągając kupon z kieszonki – O Boże, to nie moje liczby!!!
Staruszek
„Puk, puk, puk!!”
Pukanie do drzwi wyrwało mnie z załamki. Kto się o 23 godzinie dobija do drzwi?
Spojrzałem przez wizjer, nikogo nie było widać. Jakiś żartowniś pomyślałem i skierowałem się powrotem w stronę kanapy.
„Puk, puk, puk!!”
Trzy szybkie kroki i już otwierałem drzwi.
– Szanowny Panie, może potrzebuje Pan pieniędzy? Oferuje promocyjny kredyt na milion złotych!
Zapaliłem światło, żeby lepiej przyjrzeć się dziwnemu człowiekowi stojącemu na klatce schodowej. Był to ten sam staruszek, który w jakiś niezrozumiały dla mnie sposób cofnął czas.
– Nie jest pan zainteresowany? No to znikam! – Uśmiechnął się ponuro i rozpłynął w powietrzu.
Dobrych parę minut stałem w progu drzwi wpatrując się w miejsce w którym zniknął.
To już za dużo na mój zmęczony umysł.
Nie kredyt, a psychiatra mi jest teraz potrzebny pomyślałem zamykając drzwi. Muszę się wyspać i jutro na spokojnie pomyśleć co dalej.
„Puk, puk, puk!!”
Obudziło mnie pukanie do drzwi. Otworzyłem i ponownie ujrzałem starca.
– Kupie nerkę, masz dwie, jedną sprzedaj. Milion w gotóweczce dam – Ten sam staruszek pomachał mi skalpelem przed twarzą.
– Wycinamy?
– Nie! – Krzyknąłem łapiąc się za brzuch, robiąc krok do tyłu.
– Nie to nie – Wzruszył ramionami i znowu zniknął.
Zatrzasnąłem drzwi, zakładając również, tak na wszelki wypadek łańcuch.
Wróciłem do pokoju i aż podskoczyłem w miejscu.
– No to może jakiś malutki zakładzik? – Zapytał mnie staruszek, który niewiadomo jakim cudem znalazł się na mojej kanapie – Malutki zakładzik o milion złotych…
[shareaholic app=”share_buttons” id=”15199868″]
Ranking
2. poznajnieznane – 107 punktów
Eksperci
Odwiedź nasz fanpage
Przeczytaj również:
Wszystkie kontynuacje
Ranking
Nazwa autora | kontynuacja | dodanie | polubienia | oceny | punkty | |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Pati | Staruszek | 22 maj 2015 | 5 | 16 / 5,75 | 117 |
2 | poznajnieznae | Siostra milionerka | 21 maj 2015 | 10 | 11 / 5,18 | 107 |
3 | Alice | Cena obietnicy | 24 maj 2015 | 4 | 11 / 5,73 | 83 |
4 | Adi | Złe losowanie | 22 maj 2015 | 5 | 11 / 5 | 80 |
5 | Caprio | 30 dni | 22 maj 2015 | 5 | 10 / 4,8 | 73 |
6 | MagNezz | Napad na bank | 23 maj 2015 | 6 | 5 / 5 | 55 |